درک حضور
- در هنگام نماز انسان با خداوند ارتباط برقرار می کند ، ولی این ارتباط با دل و
قلب نمازگزار است نه با گوش و چشم ، زیرا خداوند با چشم سر قابل رؤیت نمی باشد و
ما با فکر و دل خودمان با خداوند ارتباط می گیریم
- با فکر خود به سخنانی که در هنگام عبادت بر زبان جاری می کنیم اندیشه نموده و
با دل خودمان حضور و آگاهی او را از خود ، درک می کنیم
- وقتی نمازگزار توجّه نمود که در برابر چه کسی ایستاده و با چه کسی سخن می گوید
، و در مقابل چه عظمتی قرار گرفته ، خواه ناخواه دل او خاشع شده و ادب حضور را
رعایت می کند ، دیگر نمی تواند به هر گونه با خداوند سخن گفته و به هر صورتی ایستاده
باشد
- زمانیکه ما در مقابل انسانی که صاحب مقامی است می ایستیم ، ادب را در ایستادن
، لباس پوشیدن ، نگاه کردن ، گوش دادن و سخن گفتن رعایت می کنیم ، امّا بر اثر جهل
به بزرگی و عظمت الهی ، ممکن است آنطور که
شایسته است خداوند را ستایش و پرستش ننماییم
- گر چه درک حضور خداوند به حال عبادت اختصاص ندارد ، و برخی از بندگانِ عارف
خداوند ، در هر حالی ، حضور خداوند را در کنار خود احساس می کنند ولی این درک حضور ، به هنگام عبادت ، جایگاه ویژه ای دارد ،که امید است توفیق ِآن را خداوند نصیب همه ی بندگان
عاشق وعارف خود بگرداند
اشتراک گذاری در تلگرام
درباره این سایت